خانواده در مسیر عشق علیهالسلام
تاریخ انتشار: ۲۹ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۵۲۳۲۶
«پیادهروی اربعین بازار گرم دادوستد عاشقی است. میهمان و میزبان هر دو عاشقاند و از جلوههای زیبای این حرکت حضور با خانواده است. همسرانی که در طول مسیر راز محبت را میچشند و برخی گاهگاه کالسکه طفل خود را در دست بهپیش میرانند»
به گزارش خبرنگار ایمنا، در یادداشتی که منصوره سادات مرتضوی، مشاور شهردار اصفهان در امور زنان در اختیار خبرگزاری ایمنا قرار داده، آمده است:
«اشخاصی که تجربه سفر به زیارت اربعین حسینی رادارند، مصادیقی ضروری اما در عمل دشوار را در سبک زندگی در بازه زمانی پیادهروی اربعین مشاهده کردهاند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
باید پرسید مقصود از اینهمه شور و غوغا و جنبوجوش چیست؟ خانوادههای عراقی با چه انگیزهای و ذیل کدام تربیت اینچنین خدمت میکنند؟ چگونه بیهیچ توقعی با رضایت و مشتاقانه تمام خانه وزندگی خود را صرف پذیرایی از زائران میکنند؟ این میلیونها زائر و خانوادههایی که از کشورهای دور و نزدیک برای زیارت میآیند و کار وزندگی خود را رها و قدم درراهپیمایی هشتاد کیلومتری مینهند، چه انگیزهای دارند و به دنبال چه هدف و مقصودی هستند؟
شاید نخستین جواب به این پرسشها «زیارت» است؛ دیدار … و این دیدار چه دارد که همه اعضای خانواده در مسیر رسیدن، تمام مصادیق تواضع، همدلی، همراهی، گذشت و حتی دلدادگی را در حدّ اعلای آن در حق یکدیگر رعایت میکنند. پیادهروی اربعین در شکل کنونیاش آئینی نوظهور و پدیدهای اجتماعی و فرهنگی است که روایتهای گوناگون از آن شنیدنی است. اما روایت خانواده در این آئین روایتی است از جنس سبک زندگی اسلامی؛ مدلی که گویی گوشزد میکند این تمرین عاشقانه را در طول زندگیات جاری کن.
اگر سؤالاتی که درباره حرکت اربعین هست را یک شخص خارجی غیرمسلمان بپرسد که امام حسین علیهالسلام را نمیشناسد، این سوال برایش پیش میآید که مگر او کیست که اینگونه انبوه پیر و جوان، زن و مرد، نوجوان و کودک، تحصیلکرده و عامی همه و همه مشتاقانه بهسوی او میآیند …؟ حتی در این سالها حضور خانوادهها با فرزندان در این مسیر وجهی است قابلتأمل؛ چراکه امام حسین علیهالسلام نزدیک به هزار و چهارصد سال پیش در کربلا در یک نیمروز با یارانی اندک و با همه اعضای خانواده اعم از زنان و کودکان در برابر سپاهی انبوه جنگید و او و همه مردان همراهش و حتی طفل ششماههاش شهید و همه زنان و کودکان خانواده او به اسارت درآمدند.
سوال مهمتر این است انگیزه امام چه بود که با خانواده در چنین پیکاری حاضر شد؟ در یککلام خلاصه مقصود امام در عبارت معروف زیارت اربعین آمده آنجا که میگوید: «وَمَنَحَ النُّصْحَ وَبَذَلَ مُهْجَتَهُ فیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبادَکَ مِنَ الْجَهالَةِ وَحَیْرَةِ الضَّلالَةِ…»
خداوندا! او خون قلبش را درراه تو داد تا بندگان تو را از نادانی و سرگردانی ناشی از گمراهی برهاند …
حال در مسیر اربعین حضوری را شاهدیم که حیرت را برمیانگیزاند و سوال این است که این انواع خانوادهها بافرهنگ و رسوم مختلف چگونه در این مسیر بهرغم همه اختلافها کنار هم جمع میشوند و مظاهر اخلاقی و انسانی را در عالیترین درجه بروز دهند؟ چگونه مادر و فرزندان خانواده عراقی نان و پنیر میخورند و در یک اتاق کوچک خانه استراحت میکنند اما بهترین غذا و بهترین فضای خانه خود را در اختیار خانواده دیگری قرار میدهند؟
در این عظیمترین راهپیمایی بشری درروی کره زمین انواع علتها در کار است اما علت غایی یکی است و آن چیزی نیست جز عشق به اقامه حق و حقیقت و رسیدن به آزادی و آگاهی. همانکه امام عشق علیهالسلام برای زنده نگهداشتن آن با خانواده در این مسیر خون خود را فدا کرد.
قدم نهادن در این راه و همراه شدن با این مدرسه بزرگِ در حال حرکت، تأثیرات بزرگ تربیتی و معنوی دارد که اگر در بعدازاین همراهی در میان اعضای خانواده و اعضای یک جامعه پابرجا بماند و الگو شود، دیگر همه در هر خانوادهای در مسیر عشق علیهالسلام خواهند بود.
خلاصه آنکه پیادهروی اربعین بازار گرم دادوستد عاشقی است. میهمان و میزبان هر دو عاشقاند و از جلوههای زیبای این حرکت حضور با خانواده است. همسرانی که در طول مسیر راز محبت را میچشند و برخی گاهگاه کالسکه طفل خود را در دست بهپیش میرانند و بیهیچ توقعی دوشبهدوش هم به یاد امام حسین علیهالسلام و خانوادهاش این راه طولانی را طی میکنند تا بتوانند راه طولانی زندگی مشترک را هم دوشادوش هم طی کنند.
در این مسیر ویژگیهای خوب اخلاقی پررنگتر از هر زمان و مکان است و ازجمله وجوه قابلتوجه اینکه زنان از دختران کودک و نوجوان و جوان تا خانم میانسال همه در این فضا محترم و باعزتاند و اینجا مجال بیان بیشتر درباره حضور زنان نیست. فقط باید گفت اینچنین است که در انتهای تاریخی این مسیر با خود میگوئیم: «اللّٰهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَیْکَ فِی دَوْلَةٍ کَرِیمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلامَ وَأَهْلَهُ وَتُذِلُّ بِهَا النِّفاقَ وَأَهْلَهُ وَتَجْعَلُنا فِیها مِنَ الدُّعاةِ إِلَیٰ طاعَتِکَ وَالْقادَةِ إِلیٰ سَبِیلِکَ وَتَرْزُقُنا بِها کَرامَةَ الدُّنْیا وَالْآخِرَةِ»
کد خبر 606559منبع: ایمنا
کلیدواژه: اربعین اربعین حسینی راهپیمایی بزرگ اربعین زائران اربعین اربعین 1401 همایش اربعین حسینی پیاده روی اربعین پیاده روی اربعین 1401 یادداشت شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق امام حسین علیه السلام پیاده روی اربعین خانواده ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۵۲۳۲۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ولادت امام حسن مجتبی علیه السلام مبارک باد
به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای مرکز اردبیل؛ امام حسن علیه السلام، امام دوم شیعیان و اولین فرزند امام علی (ع) و حضرت فاطمه (س) بنا بر مشهور در پانزدهم رمضان سال سوم هجری در مدینه به دنیا آمد.
پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله وسلم و والدین حضرت نه تنها در نامگذاری آن کودک از خدای متعال سبقت نگرفتند که در انتظار نشستند تا اسم آن مولود مبارک را خداوند بی همتا برگزیند. سرانجام وحی الهی نازل شد و به رسولش خبر داد که: «این نوزاد را حسن بنامید.»
امام حسن علیه السلام هفت سال از عمر شریفش مصادف با حیات پربار خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله وسلم بود.
تنها کنیه امام مجتبی علیه السلام «ابومحمّد» است. ولی در القاب حضرت تعابیر مختلفی ذکر شده است. مشهورترین القاب حضرتش عبارتند از: مجتبی، تقیّ، زکیّ، سیّد، سبط، ولیّ.
امام مجتبی علیه السلام شباهت بسیاری به رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم داشت. شاید در همان روزهای آغازین حیات مبارکش بود که پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله وسلم با نظاره جمال و کمال او فرمود: «تو از لحاظ آفرینش و خوی (صورت و سیرت) مانند من هستی.»
امام حسن علیه السلام پس از شهادت پدر بزرگوار خود به امر خدا و طبق وصیت آن حضرت، به امامت و خلافت رسید و نزدیک به شش ماه به اداره امور مسلمین پرداخت و در این مدت معاویه که دشمن سرسخت امام على و خاندان او بود و سالها به طمع خلافت جنگیده بود به عراق که مقر خلافت امام حسن علیه السلام بود لشکر کشید و جنگ آغاز کرد واز سوى دیگر سرداران لشکریان امام حسن را تدریجاً با پولهاى گزاف و نویدهاى فریبنده اغوا نمود و لشکریان را بر آن حضرت شورانید. بالاخره آن حضرت به صلح مجبور شده خلافت ظاهرى را با شرایطى (به شرط اینکه پس از درگذشت معاویه دوباره خلافت به امام حسن علیه السلام برگردد و خاندان و شیعیانش از تعرض مصون باشند) به معاویه واگذار نمود. معاویه به این ترتیب خلافت اسلامى را قبضه کرد و وارد عراق شده و در سخنرانى عمومى رسمى شرایط صلح را الغاء نموده و از هر راه ممکن استفاده کرده سختترین فشار و شکنجه را بر اهل بیت و شیعیان ایشان روا داشت. امام حسن علیه السلام در تمام مدت امامت خود که ده سال طول کشید در نهایت شدت و اختناق زندگى کرد و هیچگونه امنیتى حتى درداخل خانه خود نداشت و بالاخره در سال پنجاه هجرى به تحریک معاویه به دست همسر خود مسموم و شهید شد.
امام حسن هفت سال از عمرش را در دوران پیامبر سپری کرد. امام حسن علاوه بر درک محضر پیامبر در بسیاری از حوادث دوران هجرت همراه ایشان بود، مانند حادثه مباهله. آن حضرت مشمول حدیث کسا و آیه تطهیر شد که از دلایل مهم بر عصمت آن حضرت است.
روش، منش، رفتار و کردار امام مجتبی علیه السلام نمونه روزگار بود. تاریخ نویسان مهمترین برجستگیهای اخلاقی آن حضرت را «بخشنده ترین، بزرگمنش ترین، با سخاوت ترین، حلیم ترین، زاهدترین، راستگوترین، پارساترین، عابدترین، گرامی ترین، پرگذشتترین و دارای گشادهترین سینه در میان مردم» ثبت و ضبط کرده اند.
امام مجتبی علیه السلام از خیل ستارگان پرفروغ است. او به «کریم اهل بیت» شهرت دارد. رفتار کریمانه او در سینه تاریخ موج میزند و جهانیان سرگشته درهم و دینار را به تحیّر وامی دارد. فردی از چادر نشینان خدمت امام مجتبی علیه السلام شرفیاب شد. قبل از آنکه اظهار نیاز کند، حضرت امر فرمود که هرچه در خزانه هست، به او بدهند. وقتی به سراغ خزانه رفتند، مبلغ بیست هزار درهم یافتند و همه را به سائل نیازمند دادند. مرد سائل که از رفتار سخاوتمندانه امام به شگفت آمده بود، عرض کرد: آقای من! چرا به من فرصت ندادید تا نیاز خود را بیان کنم و در مدح شما سخن بگویم؟ امام در پاسخش فرمود:
«ما گروهی هستیم که بخششهایمان تازه و بی درنگ صورت میگیرد.» امام مجتبی علیه السلام در جود و کرم از همگان سبقت گرفته بود؛ آن چنان که با بذل و بخششهای خداپسندانه، دست از داراییهای خویش میکشید و همه را در راه خشنودی خدا تقدیم میکرد.
اظهار محبتّهای پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم به حسنین و علاقه وافر او به آن دو، قابل بیان و بررسی نیست. پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم در روایتی فرمود: «حسن منّی و انا منهُ، احبَّ اللّهُ مَن احبّهُ...؛ حسن از من است و من از حسن؛ کسی را که من دوست دارم خدا نیز دوست دارد.»
و نیز فرمود: «احبُّ اهل بیتی الیّ الحسن و الحسین...؛ محبوبترین فرد از خاندانم، حسن و حسین است.»
نیز میفرماید: «و هما خیر أهل الأرض؛ و آن دو (حسنین) بهترین فرد روی زمین هستند». «و هما سیّدا شباب اهل الجنّة؛ و آن دو سرور جوانان اهل بهشتند». «لو کان العقل رجلاً لکان الحسن؛ اگر عقل به شکل مردی مجسّم میشد؛ همانا حسن بود».